فلسفه
فاروق طولی؛ محمد نجاتی؛ مهدی حسنی آزاد؛ عباس تقوی
دوره 14، شماره 26 ، فروردین 1401
چکیده
با وجود انفکاک جدی طب مدرن و سنتی، میتوان در بین این دو وجوه اشتراک قابل توجهی یافت. نگاه دو حوزه طب سنتی و مدرن به سیستم ایمنی و وظایف آن، بحثی است که در این مقاله بدان پرداخته شده است. در طب سنتی به جهت نگاه ماکروسکوپی و حکمی–فلسفی به بدن انسان، سیستم ایمنی یا طبیعت مدبّره وجودی مستقل و در عرض وجود نفس ناطقه دارد که مهمترین وظیفهاش ...
بیشتر
با وجود انفکاک جدی طب مدرن و سنتی، میتوان در بین این دو وجوه اشتراک قابل توجهی یافت. نگاه دو حوزه طب سنتی و مدرن به سیستم ایمنی و وظایف آن، بحثی است که در این مقاله بدان پرداخته شده است. در طب سنتی به جهت نگاه ماکروسکوپی و حکمی–فلسفی به بدن انسان، سیستم ایمنی یا طبیعت مدبّره وجودی مستقل و در عرض وجود نفس ناطقه دارد که مهمترین وظیفهاش حفظ هماهنگی بدن (سلامتی) است. طبیعت مدبّره طبیب مستقیم بدن است که طبابت را تحت ربوبیت حقتعالی انجام میدهد. ازآنجاییکه بیماری در این طب وجودی مستقل ندارد، درنتیجه وظیفه دوم طبیعت مدبره که مقابله با بیماریها است، فرع وظیفه حفظ سلامتی است. در این وظیفه طبیب خادم طبیعت مدبره است؛ اما در طب مدرن بهجهت نگاه میکروسکوپی و غلبه تفکر داروینی، اصل بر تنازع بقا است. بدن انسان به صورت دائمی مورد تهاجم مهاجمین است و صحنه جنگ دائمی است. برایناساس بیماری وجود دارد و سیستم ایمنی وظیفه اصلیاش مبارزه با بیماری است و وظیفه تعادل بخشی در بدن فرع این وظیفه خواهد بود. به نظر میرسد با توجه به شواهد مستدل، بیماری وجودی نسبی داشته و نمیتوان از وجود آن صرفنظر نمود. بر این اساس احاله کارکرد طبیعت مدبره در مبارزه با بیماریها به وظیفه حفظ تعادل قابل مناقشه است. از سوی دیگر ارجاع کارکرد سیستم ایمنی در ایجاد هماهنگی و تعادل به مبارزه با بیماریها در طب مدرن نیز با توجه به بیماریهای اتوایمنی قابل دفاع نخواهد بود.
